[ Pobierz całość w formacie PDF ]
jo &
Kiom multe mi donus por tio, ke mi povu anii, Ma-
rinjo! sed & la natura karaktero ne estas servanto, i la lupon
en la arbaron & tiras &
Dirante la lastan vorton, li kuntiriis kiel infano, kiu ne-
kurae esprimas sian deziron, kaj la montran fingron li eten-
dis al la pordo de la kabineto.
63
MARTA
eLIBRO
u denove? diris Mario, metante sian manon sur la
anson de la pordo.
Jam e unu vorton mi ne diros plu pri tiu nigrokula di-
ino, kiun, kiel mi vidas, vi simile al anelo gardanto irmas
per flugiloj de pia prizorgado! ekkriis Alejo, kaptante de-
nove la manon de la kuzino; sed vi prezentos min al i, fra-
tineto? u ne vere, vi prezentos?
Mi ne havas e la plej malgrandan intencon, respon-
dis Mario.
Mia kara! mia arma! mia sola! prezentu min al i, kiam
i eniros i tien! Diru: jen estas mia frato, modelo de iuj ecoj
kaj perfekteco, knabo bona &
Kaj samtempe granda sentagulo!
Kun la lastaj vortoj Mario eliris el la salono, Alejo staris
momenton apud la pordo, kvaza anceliante, u li devas
resti a iri post la kuzino, poste li sin turnis sur la kalkano,
stariis anta la spegulo, ustigis la kravaton kaj frizon, ek-
murmuretis kanteton, esis murmureti, sur la fingroj de la
piedoj aliris al la pordo de la kabineto kaj, iom forovinte la
pordokurtenon, almetis la orelon al la pordo. Malanta la
pordo oni adis la voon de la malgranda Jadvinjo:
L imparfait du subjonctif! mi forgesis, kiel oni devas skri-
bi la trian personon. De kia verbotempo, sinjorino, oni deve-
nigas l imparfait du subjonctif?
Respondo venis ne tuj. Oni adis transturnadon de la fo-
lietoj de libro. Videble la instruistino seris en libro la respon-
don, kiun i devis doni al sia instruatino.
Du pass dfini de l indicatif, diris Marta post momen-
to.
Alejo rektiis, levis supren la okulojn kaj mallate ripetis:
64
MARTA
eLIBRO
De l in-di-ca-tif! kia anela voeto!
En la kabineto denove regis silento. La lernantino videble
estis okupita por skribado, kaj nur post kelka tempo i lasis
sin denove adi:
Batau! mi ne scias, sinjorino, kiel oni skribas bateau. E-a-
u a a-u?
Estis nenia respondo, la instruistino silentis.
Ho! diris Alejo al si mem, iel malfacile iras la afe-
ro e mia diino! videble i ne scias, kion respondi al la deman-
do de tiu malgranda saulaino & a eble i revas & ha!
Sur la fingroj de la piedoj li foriris de la pordo kaj stariis
e la fenestro; sed apena li ekrigardis tra la vitro sur la mul-
tehoman kaj multemovan straton, li ekkriis:
Kion mi vidas! fralino Malvino jam tiel frue estas en la
urbo. Mi kuras, flugas, rapidas!
Tion dirante, li efektive kuris al la pordo kaj, malferman-
te in per forta puo, renkontiis okulo al okulo kun Mario,
kiu revenis en la salonon.
Pro Dio, diris la mastrino, retirante sin al la anta-
ambro, kien do vi tiel flugas? u al la oficejo?
Mi vidis tra la fenestro fralinon Malvinon, respondis
la juna homo, rapide surmetante la palton, i iris al la placo
de Krasinski, certe al la magazenoj, por fari aetojn. Mi devas
ja tie nepre esti kun i &
u vi timas, ke fralino Malvino eble elspezos tro mul-
te da mono, se vi in ne prizorgos? &
La mono estas nenio! sed peceton de sia koro i povas
perdi en la vojo. is revido, Marinjo & salutu de mi la nigro-
kulan diinon &
La lastajn vortojn li elparolis jam sur la tuparo.
65
MARTA
eLIBRO
Pli-malpli unu horon poste Marta eniris en sian ambre-
ton en la mansardo. Forlasante in, i havis vizaon viglan,
paon facilan, kun rideto i alpremis al la koro kaj kisis sur la
frunto la malgrandan filineton, instruante in, kiel i, en la
tempo de ia forestado, devas ludi kun sia pupo kaj kun la du
kriplaj seoj, kiuj servis al la pupo kiel lito kaj lulilo; i reve-
nis per malrapidaj paoj, kun mallevitaj okuloj kaj kun espri-
mo de premanta enpensio sur la vizao. Al la salutaj ekkri-
oj kaj karesoj de la infano i respondis per apena tuanta, si-
lenta kiso. Janjo rigardis la patrinon per siaj grandaj inteligen-
taj okuloj.
Panjo! i diris, irkaprenante la kolon de la patrino
per sia malgranda brako, u oni ne donis al vi laboron. Vi
jam ne ridas, ne kisas min, vi estas denove tia, kia vi estis tiam
& tiam, kiam oni ne donis al vi laboron.
i tiuj amba estaoj de malsamaj aoj tiel interkonfor-
miis reciproke, meze de mizero kaj soluleco, ke la infano la
la esprimo de la vizao kaj la forteco de la kiso divenadis la
malojojn kaj maltrankvilecojn de la virino. Sed i tiun fojon
Janjo demandadis vane, ia patrino apogis la frunton sur la
manplato kaj tiel profunde enpensiis, ke i ne adis e ian
voon. Post kelka tempo tamen Marta leviis.
Ne, i diris mallate, tiel ne povas esti. Mi lernos,
mi devas lerni, mi devas povi! Mi bezonas librojn, i diris
plue, kaj post momenta pripenso i malfermis malgrandan
ligpakaon, elprenis el i ian objekton, irkakovris in per la
tuko kaj eliris en la urbon.
Kiam i revenis, i alportis kun si tri librojn. Tio estis franca
gramatiko, krestomatio kaj destinita por lernejoj historio de
la franca literaturo.
66
MARTA
eLIBRO
Vespere en la ambreto de la mansardo brulis malgranda
lampeto, kaj anta i super malfermita libro sidis Marta. xi
[ Pobierz całość w formacie PDF ]