[ Pobierz całość w formacie PDF ]
II. PROPOZYCJA ORGANIZACJI KATECHEZY
1. Plan katechezy
A. Wstęp
Analizujemy treść zdjęcia przedstawiającego udzielanie chrztu osobie
dorosłej.
B. Rozwinięcie
Układamy wzór odpowiedz na pytanie.
C. Zakończenie
Piszemy list do rodziców.
2. Katecheza
A. Wstęp
Zwracamy uwagę uczniów na zdjęcie umieszczone w podręczniku. Pro-
simy, by dostrzegli, co różni je od najczęściej spotykanych zdjęć przedsta-
wiających udzielanie sakramentu chrztu. Stawiamy problem katechezy:
Dlaczego udzielamy chrztu małym dzieciom?
B. Rozwinięcie
Uczniowie, pracując z partnerem w oparciu o tekst w podręczniku, ukła-
dają wzór odpowiedz na pytanie: dlaczego? W tym celu rozdajemy im
schemat.
Możliwy związek
Przyczyna
DLACZEGO UDZIELA-
Czego się teraz Co już wiem
MY CHRZTU MAAYM
�'
+=
uczę? na ten temat?
DZIECIOM? skutek
JEZUS DZIAAA I ZBAWIA. Podręcznik metodyczny do religii dla II klasy gimnazjum
� Wydawnictwo WAM, 2005
66 VI. %7łycie z Chrystusem zmartwychwstałym
Następnie tworzymy na tablicy wspólny schemat i w podsumowaniu
wyjaśniamy, że w czasie chrztu otrzymujemy nowe życie, czyli zostajemy
uwolnieni od grzechu. Dawcą nowego życia jest Duch Zwięty, który włą-
cza człowieka do społeczności ludu Bożego. Kościół, świadomy wielkości
tego daru, nie chce odsuwać od człowieka Chrystusowej łaski na jakiś póz-
niejszy czas. Chce, by każdy od najwcześniejszych lat miał możliwość
wzrastania w niej i pogłębiania swej przyjazni z Chrystusem, by coraz bar-
dziej świadomie wybierać Go jako swego Pana i Zbawiciela.
C. Zakończenie
Prosimy, by uczniowie napisali do rodziców list, w którym podziękują
im za to, że zostali ochrzczeni jako dzieci.
3. Zeszyt ucznia
Temat: CHRZEST
Zapis stanowi wypełniony schemat i list do rodziców.
4. Praca domowa
Daj rodzicom do przeczytania list, który napisałeś na katechezie.
JEZUS DZIAAA I ZBAWIA. Podręcznik metodyczny do religii dla II klasy gimnazjum
� Wydawnictwo WAM, 2005
39. POJEDNANIE I POKUTA
I. ZAAO%7łENIA KATECHEZY
1. Cel katechezy
Uświadomienie znaczenia przystępowania do sakramentu pojednania.
2. Treść orędzia zbawczego
Sakrament pokuty, zwany również sakramentem pojednania, został
ustanowiony przez Chrystusa, który zwrócił się do apostołów słowami:
Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są
im zatrzymane (J 20, 23; por. Mt 16, 19; 18, 18). Początkowo (w ciągu
pierwszych trzech wieków) sakrament pokuty udzielany był rzadko, gdyż
wśród chrześcijan panowało przeświadczenie, że nawrócenie z grzechów
przypieczętowane chrztem dokonuje się ostatecznie, raz na zawsze, nie ma
więc możliwości ponowienia łaski nawrócenia (por. Hbr 6, 6). Apostoło-
wie jednak, świadomi, że przekazana im przez Jezusa posługa pojednania
dotyczy nie tylko tych, którzy przyjmują chrzest, ale również tych, którzy
po przyjęciu chrztu ponownie popadli w grzechy, wzywali do nawrócenia:
św. Paweł nawołuje do pokuty czarnoksiężnika Szymona (por. Dz 8, 22),
raduje się na wieść, że Koryntianie okazali skruchę (por. 2 Kor 7, 9n), po-
leca Tymoteuszowi karcić opornych, mając nadzieję, że Bóg udzieli im ła-
ski skruchy (por. 2 Tm 2, 25). Od IV wieku praktyka udzielania sakramentu
pokuty była znacznie częstsza, jednak pokuta była trudną drogą do odzy-
skania utraconej świętości: po wyznaniu grzechów następował długi, czę-
sto kilkuletni okres pokutowania, po którym dopiero otrzymywało się
JEZUS DZIAAA I ZBAWIA. Podręcznik metodyczny do religii dla II klasy gimnazjum
� Wydawnictwo WAM, 2005
68 VI. %7łycie z Chrystusem zmartwychwstałym
rozgrzeszenie. Współczesna praktyka pokutna sięga początków średnio-
wiecza. W 1215 r. Sobór Laterański wprowadził jako przykazanie ko-
ścielne wymóg przynajmniej corocznej spowiedzi i przyjęcia Komunii
w czasie wielkanocnym.
Istotą sakramentu pojednania jest nawrócenie, które oznacza zmianę
całego człowieka, głęboką przemianę wewnętrzną zakładającą powrót do
Boga, a przede wszystkim zmianę postępowania. Proces ten określany jest
w Biblii najczęściej jako: zmiana drogi, powrót, zawrócenie z drogi. W okre-
śleniach tych wyraża się istota nawrócenia, które zakłada uznanie grzechu
i przemianę całego sposobu życia (metanoia): odwrócenie się od zła i zwró-
cenie się do Boga. Podobnie jak prorocy narodu wybranego podkreślali, żeby
rozdzierać przed Bogiem swoje serca, a nie szaty, tak i Jezus podkreśla
wewnętrzny aspekt nawrócenia: najważniejsza jest przemiana dokonująca
się w sercu człowieka, sprawiająca, że staje się on jak dziecko (por. Mt 18,
3). Chociaż wysiłek powrotu musi zostać podjęty przez człowieka, nawró-
cenie w istocie jest łaską, poprzedzaną zawsze inicjatywą Bożą: Pasterz sam
wychodzi na poszukiwanie zaginionej owcy (por. Ak 15, 4n; 15, 8). Ogrom
Bożego miłosierdzia wobec wyrażającego chęć powrotu grzesznika ilustruje
przypowieść Jezusa o miłosiernym ojcu, który pierwszy wybiega na spotka-
nie swojego syna: A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył
się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go
(Ak 15, 20).
W sakramencie pojednania objawia się prawdziwie Dobra Nowina Je-
zusa Chrystusa, który zachęca grzesznika, by zwrócił się do Niego z całą
ufnością, jako do Tego, który ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów
(por. Mt 9, 6).
W ciągłym nawracaniu, codziennym umieraniu dla grzechu i powstawa-
niu do życia dla Boga i bliznich pomaga chrześcijaninowi łaska sakramen-
talna i rada ze strony spowiednika. Chociaż sakrament pojednania nazywa
się powszechnie spowiedzią, nie jest to słuszne, ponieważ spowiedz stano-
wi jedynie jeden z warunków dobrego przeżycia tego sakramentu. Rachu-
nek sumienia, żal za grzechy, spowiedz, mocne postanowienie poprawy, za-
dośćuczynienie to pięć warunków koniecznych do dobrego przeżycia sakra-
mentu. Szczególnie istotnym warunkiem jest żal za grzechy. Prowadzi on
penitenta do wyznania grzechów przed Bogiem, postanowienia poprawy i za-
dośćuczynienia. %7łal za grzechy jest decyzją nawrócenia, co ilustruje posta-
wa syna marnotrawnego: Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu:
Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie ( Ak 15, 18).
JEZUS DZIAAA I ZBAWIA. Podręcznik metodyczny do religii dla II klasy gimnazjum
� Wydawnictwo WAM, 2005
39. Pojednanie i pokuta 69
Sobór Watykański II w Konstytucji o liturgii wskazuje, że obrzęd sakra-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]