[ Pobierz całość w formacie PDF ]
szyn¹ w tryb burst oraz przeprowadzać Å‚amanie i skÅ‚adanie bajtów przy dost¹ pie do
obiektów 8- i 16-bitowych.
Pamięć konfiguracji
64 bajty pami¹ ci konfiguracji znane z architektury AT zastÄ…pione zostaÅ‚y przez 4 kB
w standardzie EISA. Pami¹ ć ta przechowuje nie tylko informacje o konfiguracji pÅ‚yty
głównej, ale i o zainstalowanych kartach. W systemie EISA nie ma żadnych przełącz-
ników konfigurujÄ…cych (DIP) ani zwor; konfigurowanie systemu odbywa si¹ caÅ‚kowicie
programowo.
MCA
Architektura MCA (Micro Channel Architecture) była wytworem firmy IBM i została po
raz pierwszy wprowadzona w modelach PS/2. Miał w niej miejsce zdecydowany odwrót
od tradycji upartego trzymania si¹ (w celu zachowania kompatybilnoÅ›ci) standardu ISA.
Dotyczy to zarówno cech logicznych architektury, jak i nowej geometrii kart i złączy,
która wykluczaÅ‚a współprac¹ z osprz¹ tem ISA. Polityka koncernu IBM poszÅ‚a w tym
przypadku w zupełnie innym kierunku. Wszystkie charakterystyczne cechy systemu
zostaÅ‚y opatentowane, a licencje na produkcj¹ urzÄ…dzeÅ„ w tym standardzie wydawane
były dosyć skąpo. Miało to oczywiście na celu utrzymanie monopolu w tej dziedzinie,
co niewÄ…tpliwie si¹ udaÅ‚o. Niestety, każde rozwiÄ…zanie ma i zalety, i wady, a przyj¹ ta
metoda nie wyszła na dobre propagowaniu tej technologii. Brak konkurencji na rynku
producentów utrzymywał stosunkowo wysokie ceny i hamował sprzedaż wyrobów.
Ponadto dominacja IBM w tym sektorze staÅ‚a si¹ inspiracjÄ… do rozwijania konkurencyj-
nych technologii. Jako obrona rynku producentów przed monopolem IBM powstała
mi¹ dzy innymi architektura EISA.
MCA była ukierunkowana wyraznie na potrzeby systemów wielozadaniowych typu OS/2
i 32-bitowych procesorów 80386 i 80486. Mimo ogromnych różnic architektonicznych,
programy pracujÄ…ce na urzÄ…dzeniach PS/2 i pod nadzorem systemu MS-DOS nie spra-
wiaÅ‚y żadnych trudnoÅ›ci, jak dÅ‚ugo tylko nie si¹ gaÅ‚y bezpoÅ›rednio do rejestrów.
Dla użytkownika poruszajÄ…cego si¹ na poziomie systemu operacyjnego i aplikacji jed-
noznaczne określenie rodzaju architektury płyty głównej nigdy nie było rzeczą łatwą.
82 Anatomia PC. Kompendium
Jeżeli pominąć ewidentne różnice wynikające ze wzrostu mocy obliczeniowej systemu,
jedynym sposobem poznania architektury komputera (bez zdejmowania obudowy) pozo-
stanie zawsze si¹ gni¹ cie do programów diagnostycznych.
Przepustowość magistrali zewn¹ trznej MCA si¹ gaÅ‚a 20 MB/s. Szybka jak na owe czasy,
bo pracujÄ…ca w takt zegara procesora, byÅ‚a magistrala lokalna Å‚Ä…czÄ…ca go z pami¹ ciÄ….
Magistrala systemowa miaÅ‚a co prawda szerokość 32 bitów (zarówno w cz¹ Å›ci adreso-
wej, jak i danych), ale byÅ‚a taktowana zegarem 10 MHz. Na każdÄ… transmisj¹ przypadaÅ‚y
niestety aż dwa cykle zegarowe (dla porównania: ISA 4 cykle, EISA 1 cykl).
Gruntownie zmodyfikowany został system DMA. Po pierwsze, w transmisjach DMA
używano wyłącznie pełnego 32-bitowego adresu pokrywającego całą przestrzeń adre-
sową systemu. Zrezygnowano z emulowania 8- i 16-bitowego trybu układu 8237A.
Po drugie (co było absolutnym novum), dozwolono, by jednocześnie był aktywny każdy
z ośmiu kanałów DMA. Nie trzeba chyba dodawać, jak wielkie znaczenie ma taka cecha
dla systemów wielozadaniowych.
System przerwaÅ„ sprz¹ towych zapewniaÅ‚ obsÅ‚ug¹ 255 urzÄ…dzeÅ„. OsiÄ…gni¹ to to dzi¹ ki
wprowadzeniu wyzwalania poziomem (a nie zboczem, jak to ma miejsce w architektu-
rze ISA) i dopuszczeniu do podziaÅ‚u jednego kanaÅ‚u pomi¹ dzy wiele urzÄ…dzeÅ„.
Centralny procesor na płycie głównej (Host CPU) mógł być wspomagany przez 16 do-
datkowych mikroprocesorów umieszczonych na kartach rozszerzeń. Dla potrzeb wza-
jemnej komunikacji mi¹ dzy procesorami, uwzgl¹ dnienia ich priorytetów i implementacji
mechanizmu przydziaÅ‚u czasu dedykowano specjalnÄ… 4-bitowÄ… szyn¹ sterujÄ…cÄ….
Karty rozszerzeń systemu MCA nie były już anonimowe. Każda z nich miała swój nie-
powtarzalny numer identyfikacyjny produktom innych wytwórców nadawane były
numery uzgadniane centralnie z IBM. System ten umożliwiaÅ‚ jednoznacznÄ… identyfikacj¹
rodzaju karty. Jej konfiguracja odbywaÅ‚a si¹ wyÅ‚Ä…cznie w drodze dialogu z programem
instalacyjnym. Na karcie brakowało jakichkolwiek zwor i przełączników. Informacja
o konfiguracji karty przechowywana byÅ‚a w systemowej pami¹ ci CMOS. Należy nad-
mienić, że konstrukcja złączy MCA umożliwia stosowanie nie tylko kart 32-bitowych,
ale i ich uproszczonych wersji o szerokości 8 i 16 bitów.
Również pojedyncze gniazda magistrali zewn¹ trznej zacz¹ Å‚y być identyfikowane w ra-
mach systemu. Dało to możliwość programowego (bez otwierania obudowy komputera)
[ Pobierz całość w formacie PDF ]