[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ich wyglądu. Po prostu odbiorca wie, ze istnieje dwoje ludzi, którzy wzajemnie się sobą
zachwycają. Autor bardziej skupia się na jedności z przyrodą i przemijaniu czasu. Jest bardzo
oryginalny, w wyjątkowy sposób uwydatnia piękno, tworzy liczne neologizmy, posługuje się
literackim językiem. Z niezwykłym kunsztem językowym, a także dzięki zastosowanym
środkom słowotwórczym, głównie tym neologizmom, osiąga niespotykany dotąd efekt. Autor
opisując zwykłe doznania nadaje im symboliczno metafizyczny sens. Miłość jest
zatopieniem w bezkresie, jak i powrotem do dzieciństwa.
Poezja Leśmiana pełna jest niespotykanych znaczeń zarówno na poziomie semantycznym jak
i syntaktycznym. Poeta wykorzystuje język do wyrażania myśli nie tyle korzystając z jego
zasobów, ile przystosowując to tworzywo do konstruowania swojego niepowtarzalnego stylu.
Poznając Leśmiana czytelnik nie zdaje sobie sprawy jak bardzo autor oczarowuje go i wciąga
6
w swój świat. Robi to bowiem na wielu płaszczyznach i kilku poziomach percepcji, które
układając się w całość tworzą jakże spójną machinę napędzającą wyobraznię odbiorcy.
Miłość opisana przez podmiot liryczny jest niezwykła, mimo, że przedstawiona zostaje często
jedynie strona cielesna można domyślać się, że ludzi tych łączy również silna więz duchowa.
Leśmian jest chyba największym w poezji polskiej piewcą zmysłowej ekstazy miłosnej. Jak
sam pisał w jednym ze swych szkiców literackich: Nie w książce, lecz w pamięci ludzkiej
wiersz lubi przebywać , a te wiersze z łatwością mogą pozostać w pamięci.
7
[ Pobierz całość w formacie PDF ]